“Միայն մեկ հարց ունեմ”, կամ երբ հոգեբանն առաջարկում է վճարովի խորհրդատվություն

Պատկերցրեք, որ դուք մարդ եք ով ունի հոգեկան առողջության հետ կապված խնդիրներ (օրինակ՝ կպչուն մտքեր, խուճապային գրոհներ), կամ որոշ հուզական դժվարություններ (օրինակ՝ դյուրագրգիռ եք դարձել, տրամադրությունն է փոփոխական) կամ էլ, ասենք, պարզապես որոշ հարցեր այդ ոլորտից ունեք (օրինակ՝ հալյուցինացիաներ կարող են լինել օբսեսիվ-կոպուլսիվ խանգարման դեպքում թե ոչ, տագնապից ու վախերից «կխելագարվեք» թե ոչ, նյարդաբանն ասել է ձեզ մոտ «նևրոզ է»՝ դա ինչ է)։ Հետո, պատկերացրեք որ դուք որոշում եք այդ ամենի մասին լրացուցիչ տեղեկատվությունների կամ ձեր հարցերի պատասխաններն իմանալու համար դիմել որևէ մասնագետի, ասենք՝ հոգեբանի։ Բացում եք գուգլը ու հավաքում «հո-գե-բան»։ Հետո ընտրում եք մեկին ու գրում վերջինիս էլ․փոստի հասցեին կամ ֆեյսբուքյան էջին։ Գրում եք՝ «Բարև Ձեզ, հարգելի այսինչ այսինչյան․․․», կամ «Բարև բժիշկ ջան, մի հարց տամ․․․», կամ էլ ուրիշ այլ ձևով։ Պատասխանում է։ Մեկ-երկու հարցի պատասխանում է մասնագետը ու դուք մտածում եք՝ «վախ, ինչ լավ մասնագետ ա, միանգամից պատասխանեց», կամ էլ՝ «ինչ լավա որ գտա իրեն, ինչ գրագետ ա բացատրում, ինչ քաղաքավարի ա», կամ էլ բան չեք մտածում, այլ ուղղակի շարունակում եք գրել։ Մեկ էլ երրորդ-չորրորդ հարցից հետո մասնագետն ասում ա՝ «Ներեցեք, այս պահին այլևս շարունակել չեմ կարող։ Թե ցանկանում եք, կարող եմ Ձեզ գրանցել խորհրդատվության»։ Դուք նայում եք ժամացույցին՝ ընդամենը 5 րոպե է ինչ «գրվում եք»․ «միթե՞ այդքան դժվար է մի 10-20 րոպե հատկացնել և պատասխանել հարցերին», մտածում եք դուք։ «Չեմ հասկանում, էղածը մի երկու բան չի՞ որ պետք ա ասի, հո եսիմինչ չի անում, իրանից ինչ ա գնում որ՝ խոսում ա ուղղակի»։ Եվ դուք վրդովվում եք կամ նեղվում, որ այս հոգեբանն իրականում շատ անմարդկային դուրս եկավ, որ դուք այս նեղ վիճակում մի երկու բան եք ուզում ճշտել, իսկ ինքը միանգամից ուղղորդում ա խորհրդատվության։ Սրտնեղում եք և գրում՝ «Խնդրում եմ այս մեկ հարցին էլ պատասխանել․․․», կամ «Ինձ պարզապես վստահելի թվացիք ու բարի, իսկ դուք․․․», կամ էլ «Շատ գոռոզ մարդ դուրս եկաք՝ Ձեզնից ինչ ա գնում մի երկու հարցի պատասխանեք․․․», և այլն, և այլն։ Դուք շատ հուզված եք, ջղայնացած։ Գուցե նույնիսկ հանգստանալու համար կիսվում եք ֆեյբուքյան գրառման մեջ միջադեպի մասին, կամ էլ մամայի հետ հերթական անգամ խոսելիս պատմում թե ինչ «փողի մեռած ու սառը սիրտ հոգեբան դուրս էկավ էդ այսինչյանը», ու որ «հոգեբանը պետք է նախ բարի և մարդասեր լինի․․․», և նման այլ բաներ։ Այս կետից սկսած կարելի է շարունակել ու շարունակել և կարող են լինել հետագա զարգացումների ամենատարբեր սցենարներ, բայց այստեղ կանգ առնենք։

Հիմա, խնդրում եմ պատկերացրեք, որ դուք հոգեբան եք։ Դուք իսկապես ցանկանում եք մարդկանց օգնել (քանի որ հենց այդ նպատակով էլ ընտրել եք հոգեբանի մասնագիտությունը, և եթե ձեր առաջնային նպատակը լիներ շատ փող վաստակելը ապա դուք, այն էլ Հայաստանում, հաստատ այլ մասնագիտություն կընտրեիք), բայց սրտնեղում եք, որովհետև չեք կարողանում բավարար ժամանակ և այլ ռեսուրսներ տրամադրել աշխատանքի համար, և որ ստիպված եք հաճախ ձեզ հարցով դիմած մարդկանց առաջարկել վճարովի խորհրդատվություն, որն էլ իր հերթին ոչ բոլորի համար է մատչելի (չնայած, որ դա էլ իր հիմնավորված պատճառներն ունի)։ Okay, չանդրադառնալով ձեր անցած ողջ ուղուն (մասնագիտական հմտությունների զարգացման տեսանկյունից այն մոտավորապես այս տեսքն ունի), նրան թե այդ ինչպես, որքան ժամանակում և ինչերի գնով եք հասել ձեր մասնագիտական կարիերայի ներկայիս կետին, պարզապես պատկերացրեք և կամ հիշեք որ․